Van Ushuaia tot Buenos Aires

Na ons laatste verhaal hebben we het zuidelijkste puntje van de wereld weer verlaten. De volgende bestemming was Buenos Aires, een bestemming waar we erg naar uit keken, maar daar moesten we dan wel wat voor over hebben: 4 lange dagen van 15 uur rijden. Argentinie is het 8e land (qua oppervlakte) van de wereld en bijna zo groot als India. Het was dan ook ruim 3000 kilometer rijden van Ushuaia naar BA. De helft van onze groep had hier wat minder zin in en zij zijn dan ook naar Buenos Aires gevlogen. Aangezien ons geld hard genoeg van onze bankrekening afvliegt zijn wij trouw gebleven aan de ‘overland ervaring’ en hebben we ons slaaptekort wat weg kunnen werken tijdens de lange rijdagen.

Na de eerste dag rijden was het nog steeds ontzettend koud buiten (’s ochtends vroor het), waarop we besloten met z’n allen (nu nog 9) een nachtje in de truck te slapen ipv in onze tentjes. Dan konden we de volgende dag weer vroeg vertrekken, want iedere gereden km zou ons dichter bij Buenos Aires brengen. Na twee dagen rijden hebben we een dagje doorgebracht in Puerto Madryn. Het rijden was niet voor niets geweest; waar het de dag hiervoor nog vroor, konden we nu onze zwemkleding onderuit onze backback halen en op naar het strand! In Puerto Madryn hebben we een heerlijk dagje gerelaxt en de dag afgesloten met een echte Argentijnse BBQ.

Na nog twee lange dagen rijden kwamen we dan eindelijk in Buenos Aires aan. Buenos Aires is het Parijs van Zuid-Amerika. Figuurlijk, omdat er heel veel leuke barretjes, goede restaurants en hippe clubs zijn die iedere dag van de week druk bezocht worden door mensen van alle leeftijden. Daarnaast heeft het een zeer Europese ‘vibe’, en is het een zeer internationale stad. Maar BA is ook letterlijk het Parijs van Zuid-Amerika. Buenos Aires staat vol met gebouwen van Franse makerlij. En dan bedoelen we niet een gebouw in Franse stijl gebouwd, maar letterlijk een Frans gebouw, met stenen uit Frankrijk, meubels uit Frankrijk, gordijnen uit Frankrijk, etc. Argentinië was ooit een van de rijkste landen in de wereld en verdiende enorm veel geld met de export van vlees. Tijdens de eerste wereldoorlog was de vraag naar vlees nog groter, en gingen er grote aantallen schepen naar Europa om dit af te leveren. De eigenaren van deze schepen konden de schepen echter niet leeg terug laten varen (dan liggen ze slechter in het water), en dus besloten zij de hippe Franse stijl mee naar huis te nemen. Alle schepen werden vol bouwmaterialen uit Europa terug gestuurd. Buiten Franse gebouwen staat er bijvoorbeeld ook een volledig Engelse kloktoren in BA (de mini big Ben, al lijkt hij er niet op..). Buiten de Europese ‘look’ van de stad, is de ‘feel’ ook erg Europees, wat voornamelijk te danken is aan de mensen. De lokale mensen heten porteños (letterlijk: havens; genoemd naar de 5 havens van BA) en zijn afkomstig van een mix van voornamelijk Italiaanse, Franse, Engelse en Spaanse immigranten. Het zijn trotse mensen die de wereldproblemen in de ochtend bespreken onder het genot van een cappuccino met een medialuna (letterlijk: halve maan; een croissantje) en tot diep in de nacht genieten van goede Argentijnse wijn (van Franse druiven) en parillas (grilgerechten). Een normale tijd voor avondeten is hier 22.00u en veel restaurants zijn tot 02u/03u open. We hoeven dan ook niet verder uit te leggen dat we hier prima op onze plek waren!

We zijn 1 week in deze geweldige stad geweest. Daarin hebben we alle verschillende barrios (wijken) bezocht, die ieder hun eigen karakter hebben. Zo zijn we begonnen in het stadscentrum waar de regeringsgebouwen staan met oa La Casa Rosada, vanwaar Eva Perron ooit op het balkon ‘don’t cry for me Argentina’ verkondigd heeft. Daarnaast staat in deze buurt de Kathedraal, waar het graf van de grote bevrijder en dus held van Argentinië, generaal San Martin, de Argentijnse Willem van Oranje te vinden is. San Telmo is de wijk waar de tango is ontsprongen, maar is vooral een gezellige culinaire wijk met daarnaast een befaamde antiekmarkt op zondag. Ten westen van San Telmo ligt de wijk La Boca, een arbeiderswijk aan de haven met prachtige felgekleurde huisjes (mensen fleurden vroeger hun huizen op met de verf resten van de boten) en veel kunstzinnige boetiekjes. In deze wijk ligt ook het stadion van de voetbalclub Boca Junior, waar Maradona ooit is begonnen en nu nog steeds vaak te vinden is. Dit is een legendarische club, en wij hadden het geluk om naar de eerste wedstrijd van het seizoen te mogen! De sfeer van fenomenaal, daar kunnen ze in Europa nog wel wat van leren, maar het voetbal was om te huilen. Ze verloren met 1-4 en we hebben nog wel een paar tips voor de opstelling en de komende trainingen. Dus mocht de coach geïnteresseerd zijn…
Verder hebben we Palermo bekeken, een hippe en gezellige buurt waar alle leuke winkels en terrasjes te vinden zijn en de lokale jonge mensen vaak hun tijd door brengen. Hier staan dan ook een groot deel van de nachtclubs van BA. Tegen Pelermo aan ligt de wijk Recoletta. Dit is een erg chique wijk waar de Gucci en Armani winkels staan, maar ook een erg bekend kerkhof. Alle graven in dit kerkhof zijn bijna huizen, tempels vol tierelantijn, waarin de sterke vooral Franse invloed ook weer goed te zien is (het kerkhof heeft veel gemeen met die in Parijs waar de belangrijke mensen begraven liggen). Het bekendste (maar verre van indrukwekkendste) graf op het kerkhof is dat van Evita, jarenlang de vrouw van president Juan Peron, en een belangrijk boegbeeld voor oa vrouwenrechten in Argentinië. Hoe dan ook is dit een van de weinige begraafplaatsen die je zou willen bezoeken tijdens je vakantie.. Als laatste hebben we Puerto Madero nog bekeken, dit is de nieuwste haven van BA en een modern en rustgevend gebied. Veel grote kantoren en bijvoorbeeld de Nederlandse Ambassade liggen hier, en het is een heerlijk plekje om aan het water even aan de drukte van de stad te ontsnappen. Verder hebben we nog verschillende parken en botanische tuinen bezocht en vooral veel genoten van deze bruisende en complete stad!

Na zeven dagen BA ging de truck weer verder richting het noorden en zijn we er voor een van de laatste keren ingesprongen. Het was weer een hele dag rijden en ’s nachts een bushkamp langs de kant van de weg. De volgende dag hebben we San Ignacio mini bezocht, hier staan ruines van een Jezuïeten enclave. Het was interessant om hoe ook deze mensen weer hun stempel hebben gedrukt op de lokale bevolking, maar uiteindelijk door de Spaanse kroon weggejaagd zijn omdat ze de lokale bevolking niet als slaven voor werk in wilden zetten.

Na dit leerzame bezoek zijn we door gereden richting Puerto Iguazu, waar weer een grote wens van ons reis in vervulling ging: een bezoek aan de Iguazu (letterlijk ‘groot water’ in Tupi-Guarani, de taal van de inheemse bevolking) watervallen. In totaal bestaat Iguazu uit 275 watervallen over een lengte van 2,7 kilometer, wat het de grootste verzameling watervallen ter wereld maakt. De Rio Iguazu, de gigantische rivier die voor het water zorgt, is ook de grens tussen Argentinië en Brazilië, wat er voor zorgt dat je de watervallen in beiden landen (beide kanten) kunt bezoeken. De eerste dag hebben we de Argentijnse kant bezocht, waarin je vooral tussen de watervallen kunt lopen. Geweldig om al dat water continue naar beneden te zien vallen. We hebben hier dan ook de hele dag rondgelopen en genoten van de schitterende natuur en al dat water. Een van de hoogtepunten is Garganta del Diablo (de strot van de Duivel), waar een onvoorstelbare massa water in een soort halve maan, begeleid met veel lawaai, 90 meter naar beneden dondert. Een beeld waar je echt even stil van wordt..! Daarnaast zijn we nog met een speedboot richting de watervallen gevaren. We zagen weinig door al het water dat over ons heen viel, maar de ervaring was erg gaaf, wat een kracht!

De volgende dag zijn we de grens naar Brazilië overgestoken. Hier hebben we een dagje gekampeerd en de watervallen van de Braziliaanse kant bekeken, waar je iets meer een overzicht van alle watervallen krijgt. Weer erg indrukwekkend, wij denken dat de foto’s boekdelen spreken..

Dit was tevens het einde van onze reis op de grote gele truck, vanaf hier gingen we weer verder met z’n tweeën. Brazilië was erg duur, zo betaalden we al 15 euro om met z’n tweeën op een camping te mogen staan (voor deze prijs heb je een privé kamer met airco in veel van de andere landen). Dit paste niet helemaal in ons budget en Portugees bleek ook totaal niet op Spaans te lijken dus hebben we besloten om Brazilië zo snel mogelijk weer te verlaten. Dus zijn we na 2,5 dag Brazilië de grens overgestoken naar Paraguay. Dit land is niet echt een toeristisch trekpleister in Zuid Amerika, maar we dachten dat er toch wel wat moois te vinden moest zijn.
Paraguay is het eerste land dat zich in 1811 onafhankelijk van Spanje wist te maken, maar heeft sindsdien veel geleden onder dictaturen en militaire regimes. Een kleine anekdote van ons kan Paraguay misschien iets beter typeren. Wij zijn op een bus gesprongen naar Paraguay vanuit Foz de Iguazu in Brazilië. Deze bus stopt niet op de grens, omdat Paraguay niet zoveel geeft om wie het land in of uit gaat, en rijdt direct door naar Ciudad del Este, wat letterlijk tegen de grens aan ligt. Ciudad del Este staat bekend als een belastingvrij paradijs en veel toeristen gaan hier een middag vanuit Brazilië naartoe om elektronica te kopen. Buiten het feit dat de elektronica niet belast is, mist het vaak ook een paar onderdelen, en komen mensen vaak thuis met waardeloze (maar wel goedkope) elektronica. Hoe dan ook, toen wij eenmaal over de brug, die de grens is, waren zijn we de bus uit gesprongen op zoek naar een hostal. Deze waren er nergens, dus werd het voor onze eigen veiligheid een hotel. De meeste hotels en betere winkels komen met een bewaker met een grote shotgun, dus onze spullen waren in ieder geval veilig(er). Omdat wij geen problemen wilden met de lokale autoriteiten zijn we de volgende dag zonder spullen (stukken lichter!) terug de grens over gewandeld naar Brazilië. Geen haan die naar ons kraaide, maar nadat we specifiek gevraagd hadden om een stempel bij beide douanes, waren we in ieder geval legaal in het land, voor zover dat wat waard was..!

Na dit avontuurtje hebben we nog de Itaipu dam bezocht. Dit is ’s werelds grootste hydraulische, op waterkracht, dam (in China staat inmiddels een grotere, maar die functioneert nog niet op volle kracht). Deze dam zorgt voor 80% van de energie behoefte van Paraguay en 25% van die van Brazilië (voor de meeste grote steden zoals Rio en Sao Paolo). Om het in verhouding te blijven zien, een ruime 90% van het vermogen van de dam gaat naar Brazilië, dat dus iets meer energie verbruikt… De dam heeft een slordige 25 miljard gekost en koste 25 jaar om het plan te realiseren. Het volume van beton dat gebruikt is voor de bouw is 15 maal de eurotunnel, en met het gebruikte metaal kun je 380 maal de Eiffel toren bouwen. Het is de trots van de regio, maar de noodzakelijke afgravingen (genoeg om een aaneengesloten caravan van laadtrucks 3 keer rond de wereld te zetten) hebben een enorme impact op de omliggende natuur (voor die in China geldt overigens hetzelfde..). Ook schone energie heeft zijn prijs.
Na Ciudad del Este zijn we naar de hoofdstad, Asuncion, vertrokken. Om eerlijk te zijn is hier erg weinig te zien, maar het was na steden als Buenos Aires wel goed om weer eens te zien wat ook de realiteit in Zuid-Amerika is. Veel is verlaten en vervallen, en er zijn erg weinig toeristen. De mensen die we hebben ontmoet waren wel erg vriendelijk, maar we hebben vooral een paar dagen genoten van de rust en het feit dat we weer alleen met z’n 2e waren. Dit was wel even wennen omdat je in een groep van 18 mensen eigenlijk nergens over na hoeft te denken: je hoort hoe laat je ontbijt, hoe laat de truck vertrekt en wat de volgende bestemming is en waar je daar dan slaapt. Maar we moeten eerlijk toegeven, het was 5 weken erg lekker en makkelijk maar we houden er toch meer van om alles in onze eigen handen te hebben.

Als laatste in Paraguay hebben we goed Zuid-Amerikaans carnaval meegepakt in Encarnacion. Dit was het hele pakket met schaars geklede dames met enorme verentooien en mannen met trommels. Wij hebben 4 uur op de tribune bij de parade gestaan, wat erg gezellig was, en met de Paraguayanen die de hobby hebben elkaar onder te spuiten met een soort scheerschuim; een mooie avond!

Uruguay hebben we besloten over te slaan, omdat het te duur is. Hier zouden we bijna ons hele maand budget opmaken binnen een week, dus dit bewaren we samen met de rest van Brazilië voor een andere keer. Dus zijn we vanuit Paraguay de grens weer overgestoken naar Argentinië. Nogmaals Buenos Aires: nog een weekje genoten van deze geweldige stad. Nu meer van de sfeer genoten, het Argentijnse leven in ons opgenomen, nog een goede steak gegeten met de heerlijke wijn en eindelijk de verjaardag van Rio goed kunnen vieren met champagne, de beste steak van Argentinië en een geweldig feest in 1 van de grote nachtclubs in Palermo.

Over een paar dagen vertrekken we naar Mendoza (om onze wijn kennis op te schroeven) en terug naar Bolivia, waar we in ieder geval een maand gaan werken in een dierenreservaat met puma’s en apen. Daarna staan de Inka trail & Cuzco nog op het programma en zoeken we nog een tweede vrijwilligersproject in Bolivia, deze keer met mensen. En zoals het er nu voor staat gaan we eind juni op naar Rio de Janeiro voor een goede afsluiting van onze reis. Nog genoeg mooie plannen dus!
Als laatste, ons reis telefoon nummer doet het niet (al een paar maanden; werkt alleen in Venezuela en Brazilie). We zijn dus alleen nog bereikbaar op het nummer van Rio (+31 (0)6 497 802 90).