Feliz ano nuevo!

Gelukkig Nieuwjaar allemaal!

We hopen dat jullie allemaal fijne (en witte) kerstdagen hebben gehad en willen jullie via deze weg de beste wensen voor het nieuwe jaar overbrengen.

Het is al weer even geleden dat we jullie een update hebben gegeven over onze reis door Zuid Amerika. We zijn inmiddels vanuit Ecuador via Peru in Bolivia aangekomen. We vrezen dan ook dat ook dit verhaal niet heel kort zal gaan worden ;).

Nadat we uit de Galapagos eilanden weer terug waren op het vasteland van Ecuador hebben we meteen de bus naar Riobamba gepakt. Om 7 uur de volgende dag zou de trein daar de ‘Nariz del Diablo’ (neus van de duivel) vertrekken. Deze treintocht gaat over een steile berg naar boven en naar beneden, dat wilden wij natuurlijk niet missen. Dus stonden we netjes om 6 uur op het trein station om onze kaartjes te kopen: kaartjes uitverkocht! We stonden nog even goed te balen toen er een gids van een reisgroep naar ons toekwam met de mededeling dat hij twee kaartjes over had en dat we ons bij zijn groep aan konden sluiten. Net toen we in de trein zaten, hoorden we dat de ‘Nariz del Diablo’ gesloten was voor onderhoud en dat de trein maar tot halverwege ging. Dit was niet onze ochtend… De treintocht was wel erg mooi en daarna zijn we snel in een bus naar Cuenca gesprongen. Door deze schitterende stad hebben we twee dagen rondgelopen en daarna hebben we onze reis voortgezet naar het zuiden van Ecuador: Loja en Vilcabamba. In Loja waren we nog getuige van de huldiging van het lokale voetbal elftal dat was gepromoveerd naar de eerste divisie. Dit was voor ons een unieke ervaring: we stonden op het plein helemaal achteraan, maar konden over iedereen heen kijken en het podium zo goed zien! Eindelijk zijn wij een keer de langste ;). In Vilcabamba waren we getuige van een belangrijk moment: de nationale censo. Iedereen die in Ecuador was moest van 7.00-17.00uur binnen blijven. Middelbare scholieren kwamen langs de huizen en hotels met een vragenlijst die iedereen in moest vullen. Zo kregen wij de vragen: of we internet en/of telefoon gebruikt hadden de afgelopen maand, of we gewerkt hadden in Ecuador, wat voor scholing we hadden, welke talen we spraken en welke talen onze ouders spraken. Was wel apart om dit een keer mee te maken: heel het land werd gewoon een dag stilgelegd.

Na al onze geweldige avonturen in Ecuador werd het tijd voor weer een nieuw land: Peru.

We zijn begonnen in Huanchaco. Dit is een klein vissersdorpje waar we een week surfles hebben genomen. Dit vonden we allebei erg leuk om te doen, maar we moeten nog even oefenen voordat we tussen de pro’s durven te gaan liggen! Verder hebben we hier lekker gerelaxt en buiten een leuk strandfeest, hebben we hier niet heel veel gedaan. De laatste dag zijn hebben we nog de Chan chan ruines bezocht. Deze oude stad, gebouwd in 1300 door de Chimu, is de grootste pre-colombiaanse stad in het Amerikaanse continent en is de grootste stad ooit gebouwd van in de zon gebakken stenen van klei. De stad bestond uit 10.000 gebouwen totdat de Inka’s de stad in 1460 veroverden. Daarna zijn we door gereden naar Huancas del Sol y de la Luna (Tempel van de zon en maan). Deze tempels zijn 700 jaar ouder dan Chan Chan, maar ze zijn pas 19 jaar geleden begonnen met opgravingen. Beide tempels bestaan uit verschillende lagen, omdat iedere 100 jaar een nieuwe (grotere en mooiere) tempel bovenop de oude werd gebouwd (als een doos om een doos). Hierdoor zijn de onderste lagen goed bewaard gebleven, maar moeilijk te ontdekken omdat men de bovenste laag niet compleet wil afbreken.

Onze volgende stop in Peru was Lima. Hier konden we blijven slapen bij een vriendin van een vriendin van de ouders van Rio: Carmen. Carmen, een klassiek pianist, ontving ons met open armen en heeft ons heel Lima laten zien. Lima is erg groot, 8-10 miljoen inwoners, en een privé gids met auto gaf ons de kans om veel van de stad te zien en daarnaast veel te leren van het leven in Peru. Zo werden we bijvoorbeeld uitgenodigd op het doopfeest van het neefje van Carmen. Dit was een erg deftig feest, met iedereen in feestelijke kleding, lekkere hapjes, en veel wijn en cocktails… we voelden ons dan ook een beetje uit de toon vallen in onze reiskleding. De rest van onze tijd in Lima hebben we besteed aan musea en leuke wandelingen door de verschillende wijken met ieder hun geheel eigen karakter. Na een kleine week in Lima doorgebracht te hebben werd het weer tijd om verder naar het zuiden af te reizen. We zijn onderweg gestopt in Huancachina. Dit is een oase midden in de woestijn waar je met een buggy de woestijn in wordt gereden om te sandboarden. Dit moesten wij natuurlijk ook doen. De tocht met de buggy was fantastisch. Onze chauffeur scheurde door de duinen, waardoor we het gevoel hadden in een achtbaan te zitten. Daarna zijn we nog op een sandboard de duinen afgegaan, erg gaaf! De volgende stop was Nazca, dit stadje is vooral bekend geworden door de beroemde Nazca lijnen die hier in de woestijn gevonden zijn. Dit zijn 800 lijnen die 300 geometrische figuren en 70 figuren van dieren en planten voorstellen verspreid over een oppervlakte van 500 km2. Deze figuren zijn ontstaan door het verwijderen van stenen in de woestijn, alleen niemand weet precies wat de figuren betekenen en waarom ze gemaakt zijn. Sommige theorieën denken dat het rituele wandelpaden zijn of dat ze gerelateerd zijn aan de astronomische kalander. Over een aantal van deze figuren zijn we heen gevlogen in een klein (6-persoons) vliegtuigje.

Nadat we de tocht in het kleine vliegtuigje overleefd hadden (de kotszakjes hingen klaar en worden door veel toeristen gebruikt) zijn we verder naar het zuiden getrokken en was Arequipa de volgende stop. In deze mooie stad, gelegen tussen verschillende grote vulkanen, hebben we twee belangrijke bezienswaardigheden bezocht. De eerste was het Santa Catalina klooster, dat net een stad op zichzelf is. Dit enorme klooster midden in de stad is 400 jaar lang afgesloten geweest van de rest van de wereld, de nonnen die er woonden kwamen nooit meer naar buiten. Sinds 1970 is dit open voor het publiek en het is fascinerend en erg mooi om hier rond te lopen. De andere bezienswaardigheid was een museum waar het lichaam van Juanita, een Inca meisje, bewaard wordt. Dit meisje is 500 jaar geleden geofferd door de Inca’s boven op een vulkaantop, maar doordat de vulkaan ondergesneeuwd was, is het lichaam in zeer goede staat bewaard gebleven en is het nu nog steeds te zien. Dit museum gaf daarnaast erg veel inzicht in de rituelen van de Inca cultuur. Arequipa is ook de uitvalsbasis voor een trekking door de Canon del Colca. Deze canyon is de op een na diepste canyon van de wereld, twee keer zo diep als de grand canyon in de USA. De eerste dag van onze trekking zijn we deze canyon ingelopen en hebben we onderin geslapen in een oase. De volgende dag begon het zware gedeelte van de trekking: we moesten ook weer naar boven lopen! Gelukkig viel de tocht erg mee en konden we onderweg genieten van schitterende uitzichten over de vulkanen en daarna bijkomen in de hotsprings van een dorpje op de terugweg.

Voor de kerstdagen zijn we naar Puno gegaan. Kerst wordt voornamelijk op kerstavond gevierd. De inwoners van Peru gaan op deze avond eerst met de hele familie naar de kerk om vervolgens thuis soort kerstbrood te eten en daarbij warme chocolademelk te drinken. Om 12 uur ’s nachts wordt er vuurwerk afgestoken. Wij werden de 24e ook met kerstbrood en warme chocolademelk ontvangen in ons hostel. De 25e hebben we weer even bij kunnen praten met onze ouders via skype en zijn we daarna lekker uit eten geweest.

Puno ligt aan het Titicaca meer, dit 8400 km2 grote meer ligt zowel in Peru als in Bolivia en is het hoogst bevaren meer ter wereld op 3808 meter hoog. Aan de Peruaanse kant hebben we de kunstmatige eilanden van Uros bezocht. Deze eilanden groep bestaat uit 50 verschillende eilanden gemaakt van drijvend totora (riet en klei), waar inheemse bewoners al eeuwen lang wonen. Inmiddels is het vooral een toeristen kermis, maar nog steeds erg mooi om een keer te zien.

Cusco hebben we nog even overgeslagen, omdat we aan het eind van ons jaar nog terug komen naar Peru om daar hopelijk de ouders van Rio te ontmoeten. Dus zijn we vanuit Puno de grens overgestoken naar Bolovia.

Onze eerste stop daar was Copacabana. Dit leuke stadje ligt aan de andere kant van het Titicaca meer. Hier hebben we de Cerro Calvario beklommen, vanaf waar we een prachtig uitzicht hadden over het meer. Op deze bergtop vonden verschillende offerrituelen plaats voor de heilige maagd Maria. Zo kopen mensen miniatuur huisjes, auto’s en nepgeld, leggen dat neer op een bedje van slingers en steken er vervolgens vuurwerk bij af en besprenkelen alles met bier. Heel apart voor ons om te zien, aangezien wij dachten dat bier was om op te drinken! Maar zo hopen de mensen dat ze een mooi huis, auto en geld krijgen dit jaar.

Vanaf Copacabana hebben we de boot naar Isla del Sol gepakt. Op dit eiland midden in het Titicacameer ligt de steen waar volgens de Inca cultuur de zon is ontstaan. Verder zijn er nog veel resten van Inca ruines te vinden en zijn we van het noordelijke deel naar het zuidelijke deel van het eiland gelopen. Dit was nog een best zware tocht door de bergen die vaak boven de 4 km liggen. Na 5 uur lopen hebben we onszelf dan ook beloond met een lekker biertje op het terras van ons hostel met wederom een schitterend uitzicht over het meer.

Nu zijn we in La Paz. Zoals sommigen misschien op het journaal hebben gezien was het hier een paar dagen geleden erg onrustig. Alle inwoners van de stad waren de straat opgegaan om te protesteren tegen het plan van de overheid om de subsidies op de olie af te schaffen waardoor de brandstofprijzen met 150% stijgen. Onze bus vanuit Copocabana kon de stad niet inkomen waardoor wij moesten lopen. Onderweg lagen er uitgebrande auto’s op de weg en werd er met stenen gegooid; de sfeer was erg grimmig. 2 dagen geleden was er in heel Bolivia geen transport mogelijk omdat iedereen aan het staken was.

Gelukkig was er nog steeds van alles te doen voor oud en nieuw gisteravond. Zo hebben we eerst een paar uur een feest gehad op het dak van ons hostel. Hier hadden we een kampvuur en een schitterend uitzicht over heel de stad wat erg spectaculair was om 24.00 uur toen al het vuurwerk werd afgestoken. Daarna zijn we nog naar een aan ander feest gegaan, waar we lekker hebben kunnen dansen totdat het weer licht werd. We hebben 2011 dus goed in kunnen luiden en hebben veel zin in de komende avonturen!

Voor komende week zijn weer nieuwe demonstraties aangekondigd, dus daar laten we onze plannen voor de komende weken nog even van afhangen.

Liefs,
Rio en Lob