Van noord naar zuid

Het is weer even geleden dat we een verhaal op onze blog hebben gezet. We zijn inmiddels helemaal in het zuidelijkste puntje van de wereld aangekomen, dus het wordt weer tijd voor een nieuw (lang) verhaal.

Na ons laatste verhaal zijn we nog een paar dagen in La Paz, Bolivia gebleven. Hier hebben we even de tijd genomen om bij te komen en nieuwe plannen voor onze reis te maken. Een paar maanden geleden hadden we een keer de optie bekeken om met een georganiseerde tour door Patagonie te reizen. We hadden een tip van twee vrienden van de ouders van Rio gekregen. Zij zouden met oasisoverland (www.oasisoverland.co.uk -> South America, Santiago to Rio coast to coast trip) meegaan. Maar toen we in september deze optie bekeken was deze te duur voor ons. Helaas voor deze vrienden ging een rit op de slee door de Nederlandse sneeuw niet helemaal goed (voet in het gips, beterschap!) waardoor zij niet meer mee konden op deze trip. Dit bood echter nieuwe mogelijkheden voor ons om last minute met deze trip mee te gaan. We stuurden dan ook vol goede moed een mail naar oasisoverland om te vragen of er voor ons geen speciale last minute prijs was. Helaas kregen we geen reactie op onze e-mail dus besloten we onze reis maar gewoon op onze eigen manier voort te zetten.

In La Paz hebben we het coca museum nog bezocht. In dit interessante museum kregen we veel informatie over de oorsprong van de cocabladeren, de geschiedenis en de werking ervan: een erg belangrijk onderdeel van de Boliviaanse samenleving. Wij zullen in een later verhaal hier meer over vertellen. Na La Paz hebben we de bus gepakt naar Sucre.

Sucre is de ‘witte stad’ van Bolivia, al waren we hier veel minder onder de indruk van alle witte gebouwen dan in Popayan (Colombia). De stad was echter wel heerlijk om een paar dagen in rond te lopen en te relaxen. Er was hier verrassend veel Nederlandse invloed. Zo waren er een paar restaurants waar we een kroket of bitterballen konden bestellen en we kwamen zelfs een koffietentje tegen waar we stroopwafels konden kopen!

We hadden eigenlijk de hoop al opgegeven dat we met oasisoverland door Patagonie konden gaan reizen, toen we op 8 januari een e-mail kregen dat we voor erg interessante prijs alsnog mee mochten. Dit was een unieke kans om heel veel voor relatief weinig geld te gaan zien, dus deze kans hebben we met beide handen aangegrepen. Dit betekende echter wel dat we binnen 4 dagen in Santiago moesten zijn. We hebben snel slaapzakken en matjes gekocht op een 2e handsmarkt in Bolivia (jammer genoeg wat dat de enige optie..) en zijn toen onze reis van 48 uur naar Chili begonnen. Helaas voor Rio betekende dit dat hij zijn hele 25ste verjaardag in een bus moest zitten ;( … Maar dit gaan we zeker goed maken als we straks in Buenos Aires zijn.

Helaas hadden we maar 1 dag in Santiago (Chili) om deze stad te bekijken voordat onze trip zou vertrekken. We hebben toen maar snel een sightseeing tour lang de plaza del armas en de kathedraal gedaan en zijn vervolgens de Cerro San Cristobal opgeklommen voor een mooi uitzicht over de stad. Een biertje tussen de lokale studenten op een zonnig terrasje sloot de dag af. Santiago is een mooie leefbare stad met veel parken en een fijne sfeer. Helaas hebben we hier niet lang van kunnen genieten want die avond hebben we kennis gemaakt met de andere reizigers (16 reizigers en 2 crew members) op onze tour en de volgende ochtend zouden we Santiago al om 7 uur ’s ochtends verlaten op weg naar het zuiden. Oasis is een organisatie die ‘overland’ reizen organiseert. Dit concept houd in dat je in een omgebouwde vrachtwagen voornamelijk kamperend door een aantal landen heen trekt, natuurlijk stoppend op alle plekken die de moeite waard zijn. Wij hadden beiden nog nooit van dit concept gehoord, maar hebben inmiddels meerdere bedrijven leren kennen die deze manier van reizen over de hele wereld aanbieden. Wel iets anders dan zelfstandig reizen, maar een heel erg mooie manier om ruige afgelegen gebieden goed te zien. De luxe van een ‘keuken’, ‘voorraadkasten’, en ‘eigen vervoer’ is in Patagonie enorm welkom. Op deze truck gaan we in totaal 5 weken door Argentinië en Chili reizen.

Na een lange eerste reisdag in de truck kwamen we aan in Pucon (Chili). Dit was onze eerste stop in ‘the lake district’. Hier kregen we allemaal onze eigen tent en werden we opgedeeld in kookgroepen om het ontbijt en avondeten voor de komende dagen te verzorgen. Pucon is een leuk dorpje, maar het gaf ons meer het gevoel dat we in een Canadees of Europees skidorp aangekomen waren. Onze eerste hele dag in Pucon hadden we wat pech met het weer: regen! Gelukkig kwam in de middag de zon een beetje door en hebben we een uitkijkpunt aan de rand van het dorp beklommen en daarna nog over het strand bij het meer gelopen. De volgende dag zijn we gaan liften naar de Villarica vulkaan. Deze dag hadden we geluk met het weer en hebben we onderaan de vulkaan heerlijk gelucht voordat we weer liftend terug naar Pucon zijn gegaan.

Na 2 dagen Pucon was het tijd om de tenten weer in te pakken en door te gaan naar onze volgende bestemming, deze was in Argentinië. Op de weg naar het zuiden hebben we veel de grens over moeten steken. Dit betekende dat we er iedere keer rekening mee moesten houden met wat we in onze bagage hadden, want het is verboden om verse producten mee de grens over te nemen. Vooral Chili is er streng in het beschermen van haar eigen agricultuur.

Na weer een lange reisdag kwamen we aan in Bariloche (Argentinië). Ook hier hebben we weer gekampeerd, deze keer aan een mooi groot meer. Ook deze stad gaf ons het gevoel alsof we in een toeristische Europese stad waren aangekomen; de meeste straatnamen zijn in het Duits of Engels. Om de twee winkels zat een grote chocolade winkel en kan je tegen een flinke betaling met een Sint- Bernard hond op de foto. We hebben 1 dag een mountainbike gehuurd en hebben zo schitterende bergomgeving langs de meren verkend.

Daarna werd het weer tijd om de grens over te steken naar Chili, deze keer naar Futaleufu. Aan de wegen merkte je dat we nu in het echte Patagonie waren: de wegen veranderde van mooie geasfalteerde wegen in hobbelige zandwegen. Futaleufu ligt tussen schitterende ruige bergen met daar doorheen een rivier die behoord tot de top drie rivieren om te raften. Dit moesten wij natuurlijk zelf ervaren. In de eerste moeilijke bocht kantelde dan ook onze hele raft, wat de ervaring van het raften alleen maar mooier maakten. Sommige stroomversnellingen waren klasse 5 (de hoogste) wat het erg spannend en leuk maakte. Het regende erg veel in Futaleufu, dus buiten het raften was er niet heel veel te doen. We zijn toen door gereden naar Queulat National Parc. Daar hebben we een mooie wandeltocht door de bossen van het nationale park gemaakt. Helaas was de top nogal teleurstellend. Je zou daar een mooie hangende gletsjer moeten kunnen zien, maar deze was door de regenwolken totaal niet te zien. Teleurgesteld zijn we weer terug naar beneden naar ons tentenkamp gelopen, om daar lekker bij een kampvuur te koken en op te warmen. Onze laatste nacht in Chili (voor deze keer) was het kamperen langs de weg op de weg terug naar Argentinië. Tijdens deze zogenaamde ‘bushcamps’ zetten we onze tenten op langs de kant van de weg en koken daar onze avondmaaltijd en ontbijt. Op deze manier besparen we geld en zijn we de volgende dag sneller op onze eindbestemming.

Onze volgende bestemming was Los Glaciares National Parc in Argentinië. Dit park hebben we eerst aan de noordzijde bezocht in El Chalten. Aan deze kant hebben we twee prachtige wandelingen gemaakt langs de Fitz Roy en Torre gletsjers/bergen. In El Chalten was de eerste keer dat we weer in een hostel zouden slapen. Helaas hadden we pech toen we aankwamen: het stormde zo hard dat er geen elektriciteit en water meer beschikbaar was in heel het dorp….en we keken nog wel zo uit naar een warme douche (na 4 dagen geen douche te hebben gehad).

Na El Chalten zijn we naar het zuiden van Los Glaciares National Parc gereden, naar El Calafate om precies te zijn. Dit stadje is de uitvalsbasis voor een bezoek aan de Perito Moreno gletsjer. Deze gletsjer is zo groot als de stad Buenos Aires en we kregen dan ook de kans om deze gletsjer van meerdere kanten te bekijken, wat echt schitterende uitzichten bood. De foto’s zeggen meer dan dat we kunnen vertellen…

Na een paar dagen in Argentinië door gebracht te hebben was het weer tijd om de grens over te steken naar Chili. Deze keer was Torres del Paine onze volgende bestemming. Na eerst in Puerto Natales een stop te hebben gemaakt om de laatste inkopen voor onze maaltijden te doen en een tent en gasstel te huren voor onze vier daagse wandeltocht: de W-walk. Deze beroemde wandeling gaat langs 3 grote uitzichtpunten in een w-vorm, waarin de 3 punten van de letter de uitzichtpunten zijn. In totaal hebben we een kleine 80 kilometer gelopen met een 15 kilo aan bepakking op onze beide ruggen. We hebben alle weersomstandigheden gehad, van sneeuwstorm tot winden van ruim 60 km/h, maar gelukkig ook veel zon! De eerste dag zijn we naar het uitzichtpunt Torres gewandeld, waar we gekampeerd hebben om vervolgens om 4 uur ’s nachts op te staan om de zonsopkomst de volgende dag te kunnen zien, waarbij de 3 rotstorens die daar te zien zijn wel in vuur lijken te staan door de zon. Helaas was het merendeel van de ochtend ijskoud en sneeuwstorm, maar af en toe kwam de zon door, en dan was het prachtig! Daarna diezelfde dag nog een erg pittige tocht van 13 uur door de bergen gelopen om bij de camping van het volgende uitzichtpunt te komen, de Francis Vallei. Onderweg nog geluncht aan een meer tussen 20 wilde paarden met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen: het geweldige en echte Patagonie gevoel!! De Francis vallei was een soort kom waarin 360 graden om je heen de prachtige besneeuwde toppen waar het nationale park zijn naam aan ontleend te zien zijn, en hier hebben we onze 3e dag tot en met de lunch heerlijk van kunnen genieten. Daarna nog ruim 5 uur wandelen naar de volgende camping, waar we verwend werden door een gekookte maaltijd door een deel van de groep die achter was gebleven. De 4e en laatste dag zijn we naar de Grey gletsjer gewandeld, een enorme gletsjer die uitmond in een meer op 2 plekken. Uiteindelijk hebben we de prachtige tocht afgesloten met een BBQ op een ranch met een enorm gebraden lam en meer dan genoeg heerlijke Argentijnse wijn :)

Na het nationale park moesten er nog heel veel kilometers afgelegd worden om in Ushuaia, het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika, te komen. Dus stond er nog een bushcamp op ons te wachten, wat inhield dat we ergens aan de kust onze tenten langs de weg hebben opgezet en een korte en erg koude nacht hebben gehad. Na nog een flinke rit in de truck kwamen we de volgende dag aan in Ushuaia. Voor ons tocht wel een speciale plek omdat we in een half jaar en een week van de noordpunt naar de zuidpunt van Zuid-Amerika zijn gereisd. Daarnaast is Ushuaia ook de zuidelijkste punt van de (bewoonde) wereld, vandaar dat het de bijnaam ‘the end of the world’ heeft. Deze stad vol enorme cruiseschepen richting Antartica (zo’n 3000 euro p.p. voor een weekje, dus hoewel we dit erg graag zouden doen, moeten we nog even sparen voordat we dat kunnen betalen..). We hebben hier nog een gletsjer beklommen, genoten van panoramisch uitzicht over vuurland en een boottocht door het Beagle kanaal gedaan, waar we zeeleeuw en pinguïn kolonies bekeken hebben. We hebben deze bijzondere plek waar de Atlantische en Pacifische oceaan samenkomen goed in ons op proberen te nemen, en gaan nu weer op weg voor ons 2e deel van de trip. Over een paar dagen zijn we in Buenos Aires en wat we daarna precies gaan doen, dat horen jullie in ons volgende verhaal!