Quito naar Salinas

Aangezien we bij ons vorige verhaal beloofd hadden iets vaker te schrijven en onze verhalen iets korter te houden (wat misschien niet helemaal gelukt is..) is hier het volgende verhaal over onze avonturen vanaf Quito.

Tussen Otavalo en Quito hebben we iets heel speciaals gedaan; we zijn van het noordelijk naar het zuidelijk halfrond gegaan! Dit betekent dat het water de andere kant op draait, de seizoenen andersom werken, en het magnetische veld op zijn kop staat. Iets om even bij stil te staan, al helemaal in het land dat zijn naam dankt aan de lijn die dit midden aan geeft: de equator. Attent als ze zijn hebben de Ecuadorianen hier iets voor gemaakt: Mitad del Mundo (het midden van de wereld). In 1736 was het Charles-Marie de la Condamine die op deze plek een meting uitvoerde waaruit bleek dat dit het midden van de wereld was. Het Mitad del Mundo park (volgend GPS ongeveer 300 meter van de daadwerkelijke 0-lijn), hoewel toeristisch, zorgde er wel voor dat we even bewust stilstonden bij de overgang van het noordelijke naar het zuidelijke halfrond. Na een studie naar het water bij het doortrekken van de WC gekeken te hebben was het tijd om door te gaan naar Baños.

Baños, letterlijk ‘baden’ in het Spaans, heeft haar naam te danken aan de heetwaterbaden die in en rondom de stad liggen door de nabijgelegen soms nog actieve vulkaan Tungurahua. Daarnaast is de stad een perfecte uitvalsbasis voor allerlei outdoor activiteiten, aangezien het in een vallei ligt omringt met bergen en rivieren. Zoals eerder verteld hebben we in dit relaxte stadje 2 weken Spaans gestudeerd. Onze tijd hier deed ons denken aan de goede oude schooltijd. We hadden een eigen kamertje met badkamer in het huis van de familie Balseca (Rubi, Julio, Paula, Abi en Josue) een zeer hartelijk gezin. Iedere dag ging om half 8 de wekker en had Rubi, de moeder van het gezin, een heerlijk ontbijtje klaar staan. Na het ontbijt wandelden we 5 minuten naar onze Spaanse school, waar we om 9 uur begonnen aan onze lessen met Judith, onze lerares. We hadden elke dag tot 13u les, waarna we terug gingen naar onze familie voor de lunch (3 gangen). Na de lunch was het voor ons vaak tijd voor een siësta. Daarna zochten we een rustig cafeetje op om ons huiswerk te maken en te studeren. ’s Avonds aten we weer gezellig met de familie mee en praatten we over religie (ze waren Jehova getuigen), Baños, Ecuador, Nederland, of muziek. Bij iedere maaltijd werd ons netjes gevraagd hoe het met ons ging en wat we die dag geleerd hadden, we voelden ons helemaal thuis :). Deze dagen hebben voor veel progressie in ons Spaans gezorgd en het was een heerlijk luxe leven! Naast studeren hebben we ook nog een aantal dingen ondernomen in Baños. Natuurlijk hebben we de baden bezocht, genaamd naar la Virgen de Baños (de heilige maagd van Baños), wat heerlijk was. Daarnaast waren er tijdens ons verblijf de feesten ter ere van diezelfde heilige maagd. Dit had tot gevolg dat iedere dag een wijk van de stad, of een coöperatie (zoals de buschauffeurs of de marktverkopers), in een optocht begeleid met band en vuurwerk richting de kerk marcheerde. Al deze optochten kwamen langs onze Spaanse school, wat voor vermakelijke pauzes zorgde. Om niet alleen maar stil te zitten hebben we in het weekend een mountainbike tocht gemaakt vanaf Baños (wat in de bergen ligt) naar Puyo (wat in de jungle ligt) van 60 km. Langs de Rio Verde met een heleboel schitterende watervallen onderweg (waarvan Pailon del Diablo de grootste en mooiste was). Ook hebben we wandelingen gemaakt naar de heilige uitkijken punten over Baños: La Virgen en La Cruz. Om wat makkelijker wat meer van de omgeving te zien hebben we ook nog een middagje een soort buggy gehuurd waarmee we in de omliggende bergen hebben rondgescheurd. Om het einde van de eerste week les te vieren zijn we vrijdag een avondje op stap te gaan met Fleur (een bekende uit Tilburg die toevallig in Baños was) en Loes. De volgende ochtend (3u later) werden we wakker van de feesten voor de heilige maagd in onze buurt die, heel fijn, recht tegenover ons huis plaatsvonden. Die zaterdag stond ook in het teken van familie bij ons gezin, dus waren we onderdeel van een uitgebreide lunch bij de ouders van Julio, de vader van het gezin. De hele familie was aanwezig, wat leuk was om een keer mee te maken! Als laatste, om onze waardering te laten zien voor de enorme gastvrijheid van de familie hebben wij onze laatste dag in Baños hutspot gekookt voor de hele familie, wat een groot succes was! Die avond hebben we nog een kopje koffie in Cafe del Cielo, een prachtig café met uizicht over heel Banos vanaf de berg, met Ruby en Julio gedronken. Het waren 2 heerlijke weken en we zijn zeer dankbaar voor alles wat de familie voor ons gedaan heeft!

Na Baños zijn we in de bus gestapt naar Latacunga. Dit was onze uitvalsbasis voor 2 prachtige tochten: de ‘Quilotoa loop’, en de vulkaan Cotapaxi. Om te beginnen met de eerste, de ‘Quilotoa loop’ is een tocht van een paar dagen langs verschillende inheemse bergdorpjes, met in het midden van de rondtocht het kratermeer Quilotoa. Een groot deel van de tocht is over zandwegen, en openbaar vervoer is op veel plekken erg schaars, maar de markten, mensen, en uitzichten onderweg zijn fenomenaal! Wij hadden besloten onze tocht te beginnen op de zondagsmarkt van Pujili, en dachten dus bij het zien van de eerste marktkramen er te zijn. Het viel wat tegen, aangezien er weinig te beleven was, maar al snel bleek dat we te vroeg uit de bus waren gesprongen. Een ritje achterin een pick-up truck met een grote tafel en een vriendelijke man brachten ons echter wel naar de zondagsmarkt in Pujili. Werkelijk alles was hier te koop: o.a. kleren, groente, batterijen, kip (levend en dood) & schapen. Vervolgens hebben we Tigua aangedaan, bekend om de schilders in het dorp (in onze bescheiden mening niet bijzonder getalenteerd), en Zimbahua wat bekend staat om haar uizicht op de mooie groene toppen in de omgeving. De volgende dag hebben we onze tocht voortgezet richting het Quilotoa kratermeer. We zijn de krater in gewandeld naar het meer, wat een prachtige tocht was en heerlijk even windvrij in de zon in de krater gelegen terwijl we over het meer uit keken. Daarna hebben we ons avontuur al liftend in verschillende pick-up trucks voortgezet richting Chugchilan, met adembenemende uitzichten onderweg. Eenmaal daar aangekomen geslapen in dit prachtige rustige dorpje en de volgende ochtend vroeg op voor een wandeling met de opkomende zon in een nabijgelegen canyon. Om 8.30u stonden we alweer klaar voor ons hostel met onze spullen, omdat we een lift wilden van de lokale melkwagen, maar helaas kwam deze niet. Dus maar gaan liften en enorm genoten van het uitzicht onderweg met de wind in onze haren. Via Sigchos en een paar liften verder in Saquisili aangekomen, wat bekend staat om haar markt. Maar het was ‘de dag van de doden’ in Ecuador, wat maakte dat het kerkhof overbevolkt was, er geen hotels open waren, de markt vooral draaide om relikwieën die bij de graven gelegd konden worden en de kermis opgebouwd was in Saquisili. Toen het ook nog begon te hagelen hebben we maar besloten om terug te gaan naar Latacunga om even goed bij te komen. Het was een prachtige tocht waarin we veel mooie inheemse (vooral) vrouwen, met poncho’s, gouden kettingen, en hoeden met een pauw veer er in hebben gezien. Dit, in combinatie met ruig en uitgestrekt landschap, een tocht om nooit te vergeten!

Na een dag bijkomen in Latacunga was het tijd voor onze volgende uitdaging; het beklimmen van de vulkaan Cotapaxi (5897 meter). De broer van Rubi (uit Baños) kon dit voor ons organiseren, dus een paar halve telefoontjes in het Spaans verder gingen we slecht voorbereid op pad. Met de auto konden we tot 4500 meter komen, om vervolgens nog 300 meter omhoog te lopen met onze spullen naar de ‘refuge’ op 4800 meter, een hele tocht op die hoogte! Na een snelle lunch gingen we op pad naar een gletsjer om te oefenen met onze steigijzers en pikhouwelen, wat allemaal goed ging, maar we waren wel goed moe van de hoogte. Toen snel een bord pasta naar binnen gewerkt en naar bed, aangezien de wekker om middernacht weer ging. Om 01.00u waren we op pad onder een prachtige sterrenhemel met 4 lagen kleren aan, een zaklamp op de kop, steigijzers onder de schoenen en pikhouweel in de hand. Het was een heftige klim over de besneeuwde vulkaan, met een klimtouw aan onze gids vast. Helaas hadden we weinig tijd gehad om te acclimatiseren aan de hoogte, en op 5350 meter was Lob door haar energie heen. Niettemin enorm genoten van de zonsopkomst en de terugtocht. Het uitzicht was ongelofelijk mooi en de tocht zelf een enorme ervaring en groot avontuur! Om 12u in de middag lagen we alweer in ons bed in Latacunga, even bijkomen..

De volgende dag was het Mama Negra festival (ter ere van de zwarte slaven van weleer) in Latacunga, wat veel drukte, hogere hotel en restaurant prijzen, en chaos in de stad met zich mee bracht, dus snel een bus gepakt naar Salinas de Guaranda. Dit is een bergdorpje (3550 meter) dat zich gespecialiseerd heeft in allerlei ambachten: het maken van chocolade, kaas, weefwerk, ballen, vlees etc. Dit heeft de hele regio een positieve economische impuls gegeven en zorgt voor veel leuke kleine winkeltjes in het dropje. Helaas waren veel winkeltjes dicht, maar we hebben toch een lekker wijntje, kaasje, en chocolaatje weten te bemachtigen om bij het haardvuurtje in ons hostel terug te denken aan de afgelopen weken.. ja we hebben het zwaar ;)
Woensdag vliegen we naar de Galapagos eilanden, waar we voor 10 dagen zullen zijn en hopelijk een duikje met de haaien en schilpadden, een boottochtje naar de pinguïns, en een strandwandeling langs de walrussen kunnen maken!

Hakuna Matata – Liefs Lobke en Rio

Feitjes over Ecuador:
• Een populaire sport op het platteland in Ecuador is EquaVolley. Dit is volleybal met een net op 3 meter hoogte en een harde (soort voet)bal. Vooral het net in komisch, aangezien de gemiddelde Ecuadorian een stuk kleiner is dan ons, wat smashen behoorlijk onmogelijk maakt.
• De vuilniswagen die in veel stadjes iedere dag door de straat rijdt heeft het zelfde muziekje als de ijsco wagen bij ons in Nederland.
• Feesten (van feestdagen) beginnen hier gewoon om 6 uur ’s ochtends; je kunt er maar beter op tijd bij zijn!
• Er zijn hier verschillende technieken om je te overvallen: zo spuiten ze je onder met vogelpoep om je vervolgens te helpen met schoonmaken (en je zakken leeg te halen). Je kan je tas niet onder je stoel zetten in de bus, want er zijn kinderen die onder de stoelen door kruipen en met een mes je tas opensnijden om je spullen er uit te halen. Het is ook niet slim om eten van andere reizigers in de bus aan te nemen. Er groeit hier een bloem met een geur en smaakloos stofje erin. Dit stofje wordt gemend met eten en als je dat eet, val je heerlijk diep in slaap om vervolgens een paar uur later wakker te worden zonder je tassen. Gelukkig hebben we dit alleen maar gehoord van andere reizigers!