Voor de laatste keer….

Voor de aller laatste keer een verslag van onze belevenissen op dit geweldige continent. Na grofweg 30.000 km afgelegd te hebben, 837 uren in de bus te hebben doorgebracht, in 96 verschillende bedden te hebben geslapen, 22 nachten in de bus, 7 nachten in een hangmat, 22 nachten gekampeerd te hebben, 7 nachten op een boot te hebben doorgebracht en 3 nachten in het vliegtuig te hebben geslapen, stappen we de 29e in het vliegtuig, om de 30e weer voet te zetten op Nederlandse grond. Het continent dat altijd een speciaal plekje in ons hart zal hebben laten we nu achter ons.

Het is al weer bijna twee maanden geleden dat we jullie op de hoogte hebben gebracht van onze avonturen. Ook deze laatste tijd hebben we niet stil gezeten....

Ons laatste verhaal eindigde in La Paz, nadat we een maand in de jungle hadden gewerkt. In La Paz hebben we onszelf verwend met goed eten, wat we wel verdiend hadden na een maand aardappels met rijst en pasta te hebben gegeten. We waren al eerder 2 weken in deze stad geweest, dus het voelde een beetje als thuis! Het werken in de jungle had een grote indruk op ons achtergelaten. Iedere nacht droomden we over onze jaguars en het leven in de jungle. Ook onze mede-vrijwilligers die we in La Paz en later in Cuzco weer tegen kwamen hadden dezelfde ervaring.

In La Paz zijn we nog naar de bekende San Pedro gevangenis gegaan. Deze gevangenis, die midden in de stad ligt, is bekend geworden doordat over de gebeurtenissen binnenin een boek is geschreven door een bezoeker die hier een paar maanden heeft gewoond. Het bijzondere aan deze gevangenis is dat de gevangenen een cel moeten komen, en vele hier met hun hele gezin wonen. Daarnaast is de gevangenis een van de grootste productie centra’s van cocaïne in Bolivia. Een paar jaar geleden was het heel gewoon om als toerist de bewakers om te kopen en een rondleiding door de gevangenis te krijgen van een gevangene. De regering van Bolivia heeft hier echter problemen mee gekregen en inmiddels is dit veel moeilijker geworden. Wel gebeuren er nog allemaal dubieuze dingen op het plein voor de ingang. Hier hebben we een middag gefacineerd om ons heen zitten kijken. Iedereen is met elkaar aan het seinen, praten en bellen zowel op het plein als met de gevangenen die achter een raam staan met overzicht over het plein. Zoiets is ook alleen mogelijk in Bolivia...

Ook hebben we ons gewaagd aan de death road fietstocht. Op deze beroemde, of beruchte, weg van La Paz naar Coroico zijn in het verleden veel ongelukken met dodelijke afloop voorgekomen. Dit omdat het een smalle slingerweg is met veel haarspeldbochten en aan de ene kant de bergwand en aan de andere kant een hele diepe (maar wel erg mooie) afgrond. In een paar uur tijd zijn we op een mountainbike van 4700m hoogte naar 1200m hoogte gecrost.

Na een week in La Paz waren we weer helemaal bijgekomen en werd het tijd om nog een keer de grens met Peru over te steken. Hier waren we in December ook al geweest maar toen hadden we Cuzco overgeslagen. In Cuzco en omgeving zijn we twee weken geweest. In deze voormalige hoofdstad van de Inka’s hebben we veel gezien en geleerd over hun cultuur. We hebben de Inka ruines van Saqsaywaman, Q’enqo, Tambomachay en Pukapukara bezocht. Daarnaast staan in Cuzco veel mooie kerken die weer gebouwd zijn door de spanjaarden. Na al deze mooie monumenten bezocht te hebben werd het tijd voor het hoogte punt van Peru: Machu Picchu. Om hier te komen hebben we een schitterende vijf daagse trekking gedaan door de bergen. Op het hoogste punt (4600m) hadden we, met dank aan het engeltje op onze schouder voor het mooie weer, een prachtig uitzicht over de Salkantay berg. Daarna ging de tocht bergafwaarts richting Agua Calientes. Hier sliepen we de laatste nacht van de trektocht. Die nacht zijn we om 2.30 uur opgestaan om om 3.00 te beginnen met het beklimmen van de Inka trappen die naar Machu Picchu leiden. Dit moest op dit vroege tijdstip, omdat de eerste 500 bezoekers die aan de poort bij Machu Picchu staan ook toegang hebben tot Wayna Picchu. Dit is een berg (met nog meer traptreden) vanaf waar je een schitterend uitzicht hebt over de verborgen stad van de Inka’s en de omliggende valleien. Dus wij zijn in alle vroegte de 1200 traptreden opgerend om er boven bij de poort achter te komen dat we bij de eerste 20 mensen waren! Hadden best iets rustiger kunnen lopen dus ;). Eenmaal binnen gekomen bij Machu Picchu zijn we meteen naar een uitkijkpunt over de stad gegaan. Hier aangekomen, zagen we helemaal niks. De wolken hingen zo laag dat alles om ons heen wit was. Maar, gelukkig, na een half uur begonnen de wolken weg te trekken en hebben we de rest van de dag schitterend weer gehad en de stad goed kunnen bekijken.

De Inka’s zijn begonnen met de bouw van Machu Picchu in 1440. Doordat de Spanjaarden deze stad nooit ontdekt hebben zijn de ruines nooit verwoest. De naam Machu Picchu is pas later aan deze locatie gegeven en betekent oude berg, de originele naam hebben de Inka’s met hun mee het graf ingenomen. Alle Inka’s hebben deze stad verlaten toen bekend werd dat de Spanjaarden Cuzco hadden veroverd. Daarom hebben de Spanjaarden nooit een teken van leven in de bergen rondom Cuzco ontdekt. In 1902 hebben lokale mensen de ruines opnieuw ontdekt en in 1911 zorgde Hiram Bingham in naam voor National Geografic voor internationale bekendheid. Er werd in de stad op de verschillende terrassen veel groenten, fruit en coca verbouwd. Er was echter geen vlees, dit werd vanuit Cuzco naar de stad gebracht.

De Inka cultuur heeft zijn origine in Puno aan het Titicaca meer en heeft in 200 jaar tijd 13 koningen (Inka’s) gehad. De eerste koning was Manco Capac. Tijdens deze 200 jaar heeft het Inka rijk zich snel verspreid over Zuid Amerika naar Argentinië, Bolivia, Peru, Chili, Brazilië en Ecuador. De laatste Inka Koning was Atahualpa die uiteindelijk vermoord is door Francisco Pizarro nadat hij veel goud en zilver van de Inka’s onder valse voorwendselen aan de Spanjaarden had gegeven. De Inka cultuur is bekend geworden door haar goede organisatie en communicatie, ondanks dat ze geen schrift hadden en alle berichten in knopen werden verstuurd. Daarnaast waren ze erg goed in stedelijke planning, vooral onder leiding van Pachacuti. De Inka’s hebben een belangrijke rol gespeeld in het optimaliseren van het verbouwen van gewassen in Zuid Amerika. Veel van de typische Inka terrassen fungeerden als een soort laboratorium om hier onderzoek naar te verrichten.

Na een heerlijke dag in Machu Picchu hebben we de trein gepakt naar Olllantaytambo. Hier hebben we een nacht geslapen om de volgende dag de ruines in de heilige vallei te kunnen bezoeken. We zijn begonnen met de ruines in Ollantaytambo, de plek waar de Spanjaarden hun enige nederlaag tegen de Inka’s hebben geleden. Vervolgens zijn we naar de circels van Moray gegaan. Deze ruines bestaan uit cirkels op verschillende hoogtes waarop de Inka’s experimenten uitvoerden om er achter te komen op welke ondergrond gewassen het beste groeiden. We zijn de dag geeindigd in Pisaq. Wederom een reusachtig fort. De Inka’s bouwden al hun forten op de berg ipv in de vallei, zo konden ze hun vijanden al van ver af aan zien komen. Daarnaast waren bergtoppen heilig voor de Inka’s. Maar ze moeten wel een erg goede conditie hebben gehad met al die trappen de berg op!

Na Cuzco was het plan om weer naar Bolivia te gaan voor een tweede vrijwilligersproject. Dit plan werd ons nog bijna onmogelijk gemaakt, omdat de mijnwerkers rondom het Titicaca meer aan het staken waren en alle wegen naar de grens hadden geblokkerd. Uiteindelijk hoorden we in Puno dat de enige manier om het land uit te komen was per boot. Dus werden we de volgende ochtend om 6.00 uur door een taxi opgehaald die ons naar het migratiekantoor zou brengen. Hij reed echter zo hard tegen een andere taxi aan, dat we de taxi total loss hebben kunnen verklaren. Gelukkig hadden we zelf niks en zijn we lopend naar het migratie kantoor gegaan. Toen we alle stempels hadden om het land te kunnen verlaten zijn we naar de haven gegaan. Hier lag de boot al voor ons klaar en 9 uur later stonden we dan op Boliviaans grondgebied. We voelden ons een beetje binnengesmokkeld, maar goed we hadden het gehaald! Snel onze Boliviaanse entry stempel gehaald en toen in de bus naar La Paz, hier meteen overgestapt op de bus naar Cochabamba en 24 uur later waren we dan eindelijk op onze plek van bestemming!

In Cochabamba zijn we 1 maand geweest. Hier hebben we bij een hele gezellige gastfamilie gewoond en als vrijwilliger gewerkt voor CECAM, waarover we eerder al meer verteld hebben. Daarnaast hebben we in Cochabamba vooral genoten van de rust en het leven op een plek. We hadden een hele fijne grote kamer en konden ons spaans goed oefenen tijdens de maaltijden met de familie. Verder zijn we een paar keer op stap geweest, hebben de finale van de champions league met hele fanatieke boliviaanse voetbal supporters gekeken en wat nieuwe kleren voor in nederland gekocht.

Na een maand in Cochabamba werd het tijd voor de laatste bestemming van onze reis: Rio de Janeiro. Hier hebben we genoten van de mooie stranden van Copacabana, Flamengo, Ipanema en Leblon. We hebben de stad vanaf de Cristo goed kunnen bekijken en hebben we een romantisch uitzicht over Rio de Janeiro by night vanaf de Sugarloaf gehad. Ook hebben we het nachtleven van deze bruisende stad verkend met een Braziliaanse vriendin van Lob uit de VS. Kortom, dit was de ideale plek voor een goede afsluiting van onze reis. We hebben 100% genoten van onze reis en zijn erg blij dat we alles dat we wilden doen ook daadwerkelijk hebben kunnen doen. Het is een geweldige ervaring geweest die we nooit meer gaan vergeten!

Bedankt voor alle leuke berichtjes en reacties op onze blog en tot snel!